Aurélie Guerreiro Viegas werd in 1980 in Ottignies geboren als dochter van een Portugese vader en een Belgische moeder. Zij startte met harplessen op zesjarige leeftijd aan de Academie van Court-Saint-Etienne bij Brigitte Pichal.

In 2003 studeerde Aurélie af aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium van Antwerpen in de klas van Sophie Hallynck en behaalde een onderscheiding zowel voor het diploma harp als voor de finaliteit kamermuziek. In 2005 werd haar in hetzelfde conservatorium het Post Master diploma met grote onderscheiding toegekend. Zij volgde verschillende masterclasses o.a. bij Skaila Kanga, Fabrice Pierre, Frédérique Cambreling, Francette Bartholomée, Yvette Colignon en Jana Bouskova bij wie ze ook nog een jaar vervolmaking volgde.

Ze is titularis van de harpklas aan het Stedelijke Conservatorium van Mechelen.

Aurélie is ook zeer actief als orkestmuzikante. Zij werkt als freelance met verschillende ensembles zoals o.a. Prima la Musica, Il Novecento en begeleidt ook regelmatig verschillende koren.

Als soliste trad ze op met diverse orkesten (waaronder het St.-Petersburg State Symphony Orchestra) o.a. met de Danses van Debussy, het Concerto van Haendel, het Concerto D’Aranjuez van Rodrigo en het Concerto voor fluit en harp van Mozart. Ze vertolkte recitals voor ‘Seduced by Harps’, ‘Jong geluid’, het ‘Festival der Voorkempen’ en het ‘Festival des Vaux de Cernay’ (Fr).  Voor haar soloconcerten kreeg ze het label ‘Jong Talent’ van de Vlaamse gemeenschap.

Aurélie voelt zich sterk aangetrokken tot de kamermuziek. In 2001 stichtte ze samen met medestudenten het ensemble ‘Echo!‘. In 2008 vormde ze ook een duo met zang en harp, met liederen van o.a. Fauré en Scarlatti.
Gedurende enkele jaren was ze de Belgische correspondente voor de ‘World Harp Congress Review’.

Wim Brabants genoot zijn opleiding aan de con­servatoria te Antwerpen, Gent, Brussel en Den Haag bij onder­meer Frans Vester en Barthold Kuijken. Van 1977 tot 2015 doceerde hij dwarsfluit en kamermuziek aan het Lemmensinstituut te Leuven.

Onder zijn impuls ontstonden diverse kamermuziekensembles die zich specializeren in de uitvoering van 18^de en 19^de-eeuwse muziek, gespeeld op authentieke instrumen­ten, zoals 'Le Plaisir des Dames', ‘La Fonte Barocca' en ‘Quadro Viegas’ (harp -Erard 1805-, fluit, viool en cello). Verder maakte hij ook deel uit van diverse buitenlandse ensem­bles voor oude muziek, zoals 'Concert Royal Köln' (vele optre­dens in Duitsland, waaronder de 'Arolser Barock-Festspie­le') en 'Lauto mobile' (Saarbrücken). Ook was hij fluitist in het Duitse barokorkest 'Collegium aureum' (concerten in Keulen, Basel, Zurich en Gent), het 'Consortium Antiquum' en 'Musica Polyphonica', waarmee hij verschillende cd-opnames realiseerde en in belangrijke buitenlandse concerten optrad (Frankrijk, Duitsland en Zwitserland).
Zijn speurtochten naar vergeten muziek uit de 18^de eeuw leidde o.m. in 1992 tot de ontdekking van drie blokfluitsonates van graaf Unico Wilhelm Van Wassenaer die in een moderne editie werden uitgegeven. In 2015 ontdekte hij een onbekend fluitconcerto van Pierre Gabriel Buffardin.
Sinds 1995 is Wim Brabants dirigent van het door hem opgerichte symfonisch orkest Brabelio. Bijna tweehonderd concerten met dit orkest werden reeds gerealiseerd (België, Nederland en Frankrijk).

BIJ HET BEGIN VAN DE EUCHARISTIEVIERING
Allegro moderato uit Sonate op. 39 nr. 3 in g      
                                     François Joseph Naderman

NA DE 1ste LEZING
Allegro moderato uit Sonate op. 95 in Es       
                                            Johann Andreas Amon

NA DE 2de LEZING
Tempo di Minuetto uit Grande Sonate op. 4 in G  
                                              Anton Gottlieb Heyse

TIJDENS DE OFFERANDE
Allegro moderato uit Grande Sonate op. 4 in G
                                             Anton Gottlieb Heyse

TIJDENS DE COMMUNIE
Adagio en Rondo uit Sonate op. 95 in Es
                                          Johann Andreas Amon

BIJ HET EINDE VAN DE EUCHARISTIEVIERING
Rondoletto uit Nocturne in B 
      François Joseph Naderman / Jean Louis Tulou