In 1998 is het allemaal begonnen: een lange tafel met daar rond drie mannen. Op vandaag zijn we met twintig mannen rond diezelfde tafel, en al die jaren zijn we elke maandag te gast geweest... bij Jacques.

Het was een lange muzikale ontdekkingstocht zonder einde onder de leiding van een uitzonderlijk man.

Het is zowat een 40-tal jaar geleden dat het Latijn, de internationale taal van de rooms-katholieke kerk, en het Gregoriaans in onbruik raakten. Vandaag stelt men echter vast dat er een enthousiaste terugkeer is naar die oude, eenstemmige kerkmuziek. Jacques heeft ons dat helpen ontdekken. Geen geritmeerde muziek, geen maatkarakter, geen instrumenten: alleen de menselijke stem die zich beweegt in een toonschaal die zeer beperkt is. Geen hoge klanken, geen lage, geen grote melodische sprongen...

Die twintig mannen, met een beperkte voorkennis, heeft hij echt bij de hand genomen. Het begon met enkele maten en met heel veel geduld. Hij heeft met ons, met enorme gedrevenheid en passie, zijn kennis altijd willen delen. Van syllabische-  over neumatische-  en melismatische stijl. Een ontdekkingstocht met Jacques heeft immers iets van muzikale archeologie. Volg hem, beluister hem en kijk naar hem: de inzet, de werkkracht en de oefening resulteren dan in parels van muzikaliteit.

Vele gezellige repetities, boeiende weekendseminars, schitterende concerten... de tocht is niet af, de weg is nog lang, maar we willen nog een heel eind met je meegaan, Jacques!

Merkwaardig hoe twintig individuen die samen muziek maken, plots één geheel worden, dat meer is dan de som van de delen.

Naar G. Verhaeghe, voorzitter Schola Gregoriana Dominicana in "Ontmoeting".